كلامی گو

کلامی گو، که بخشد زندگی از آسمان، هستی بخش و غنى

نوری عظیم، ظلمتم محو کند روح حیات ، مردگان برخیزند

مشتاق هستم بشنوم صدایت كلام قدوست پیام شیرینت

مشتاق هستم نام مرا بخوان سرودی نوبخشا به روح تشنه ام

سخنی گو، از جان کلامت پدر بگو، بشنود فرزندت

کلام عشق، به دل مشتاقم جوابی ده، به درد دلهایم

کلامی چون، “روشنی بشود” فرمانی چون، “ایمان آور و بس

سرودی چون، “خدا را جلال باد” کلامی گو، تا خاموش نشوم