عیسا خٚیلی اوشأنٚ کی بمردٚده‌یَ  زندَه کوده و هیتأ اوشأنٚ جَایم وأنوأرسِه، خؤره اینتخأب بوکود، جٚه او زمأت تأ هسأ همٚتأن دأنده عیسا کأر زنده کودن ایسٚه.

هرتأ جیگأ میأن ایمکأن دأرِه پیش بأیِه، رشت، انزلی، لاهیجان، لشت‌نشأ تأ اویٚه مٚرَه جخطرَ نوشؤ، می مأری سرزیمینٚ، خشکرودٚ دورون، من گیلکی گب زئنم هویه بأمؤختم و تومأمٚ اَ شهرأنٚ زأکأنٚ اَمرأ او زمأتأنٚ میأن بأزی بوکودم. جٚه انزلی دریأکنأر بوشؤم کی پیشترأن اونَ پهلوی دوخأدٚد تأ مدیترانه دریأ میأن کی ایتأ دِه دریأ  جزیره رو نٚهأ بو، آدمأن کی پیله‌ترَ بٚد ویشتر رأ شده و ایتأ زمأتم می مأنستَن پروأز کوند تأ قبرس جزیره میأن.

سالٚ ۱۹۹۳ آگوستٚ آخری روزأن بو یأ کی سپتامبر اوّلی روزأن بوشؤم ایتأ خیابانٚ میأن کی لیماسولٚ سأحیل کنأره جَا کی شؤئی اویه. دوأرستم و بوشؤم او شهرٚ میدأنی میأن و تصمیم دأشتیم او سرزیمینَ کی قرأر بو چند وخت اونٚ دورون زٚندیگی بوکونمَ خُب فأندرم و بشنأسم.

دوکأنأن و خیأبأنأنٚ میأن همٚتأن کوتأ تومأنی دوکوده بود، ایوأرکی ایتأ کُئنه و قدیمی سأختمأنٚ قشنگٚ معمأری و نقأشیأن مٚرَه خو ور دوخأده، او وخت کی اونَ فأندرستم، چوم دکف و قشنگ مِرِه نومود کودی، اوشأن مٚرَه جأدو بوکوده بود، هرچن هیکس اونٚ دورونی نِئیسأ بو ولی اونٚ صدأ بولند و رأحت شأ ایشتأوستن، مٚرَه قأقَ کوده او سأختمأنَ موسیقی و رنگأن و خطأن.

بوشؤبوم آسمأنٚ دورون، سخفَ فأندرستم نه زیمینَ، رنگأن کؤلأنَ مأنستید و قشنگٚ نورأن مٚرَه فأکشأنه‌ای خو ور، بوشؤم او نورأنٚ دونبألسر. نأخورکی ایتأ آدم کی ویشتر جٚه ایتأ کوتأ تومأن دوکوده بو می جولو بٚپأ بِئیسأ و انگلیسی زوأنٚ اَمرأ مٚرَه بوگفته: خوش بأمؤیی و اونٚ پٚسی وأورسِه: تأنم تٚرَه یأور بدم؟

بفأمستم کی من اویه نأشنأسم!

بوگفتم: اَیٚه قشنگی فأکشأنِه مٚرَه خو ور و جه اَ خأطر کی وأنوأرسه‌‌بو بأمؤم بودورون معذرت‌ خأهی کونم.

ایتأ خنده دشکنِه و بوگفته: اَیٚه کیلیسأ ایسٚه، همٚتأن تأنیدی وأنوٚرسه‌بو بأیٚد بودورون. البت اَ روزأن کم اَیٚده، خٚیلی زمأت ایسٚه کی هیکس نأمؤ اَیٚه و من خوشألم و مٚرَه گولأز کونم کی شیمی خدمت بِئیسم.

اونٚ جوأب دئنٚ پٚسی تومأمٚ می جأنٚ دورون ایتأ آرأمش بأمؤ ولی یأرستنٚ اَمرأ اونَ بوگفتم:

من مسیحی نییٚم و هیذره دوس نأرم بشم ایتأ مذأبی جیگأ و کیلیسأ میأن ولی شیمی اَ سأختمأن ایتأ زنده هنرٚ تأریخ، نقأشی و معمأری ایسٚه من اَیٚه ادبیأتَ شنأورَ دینٚم، و هیذره کیلیسأ یأ ایتأ مذأبی جیگأیَ نمأنِه. جٚه اَ خأطر کی اَ جیگأیَ نجسَ کودم می ایعتقأد نأشتنٚ اَمرأ شرمنده بوبوستم.

خأستیم وأگردم.

خو دسَ بٚنأ می کؤلَ رو و بوگفته:

او چی کی شٚمٚره فأکشأنِه تأ اَیٚه مٚرَه‌یم ایتأ مأموریت فأدأ کی شیمی جَا پذیرأیی بوکونم و اَ گردشٚ میأن شیمی رأنمأ بٚبم. من اَ کیلیسا کشیشم و هه کأرٚ رِه اَیٚه ایسأم و می وظیفه اَن ایسٚه کی شٚمٚره خیدمت بوکونم و اَ معمأری و نقأشیأنٚ تأریخَ شِمِره وأگویأ بوکونم.

فیکر بوکودم ایتأ زمأتٚ پٚسی کی اینفر بأمؤ اَ کیلیسا دورون و اونَ سر بٚزِه خٚیلی ذوق بوکوده. ولی اون میهروأنی و خٚیلی خوشألی اَمرأ وأگویأ بوکود و بوگفت، مِیوه و شیرینی اَمرأ می جَا پذیرایی بوکوده و او هوأ میأن کی خٚیلی گرم بو و زله بوستی ایتأ خونکٚ آب میوه فأدأ مٚرَه.

تومأنٚ بوسته پٚسی یونأنی زوأنٚ اَمرأ او کشیشانٚ رسم و روسومأنٚ مأنستَن مِرِه ایتأ دوعأ بخأنده کی هیذره نفأمستم. فقد آمینٚ آخرَ بفأمستم و اونٚ ریفأقت و میهروأنی می دیلٚ دورون روشنأ بوسته.

سی سالٚ پٚسی کی عیسا مسیح لازاروسَ اوّلی مرگٚ جَا زندَه کوده    

اون قبرسٚ شهرٚ لارنکا میأن بمرده، اونٚ مقبره سٚر لارنکا میأن هسأ ایتأ کیلیسا نٚهأ، گده کی لازاروس اونٚ پٚسی کی مسیح مصلوب بوبوسته، سالٚ ۳۳ میلادی بوگوروخته اویه و بوبوسته اوّلی رأنما قبرسٚ جزیره میأن، لازاروسٚ جنازه‌یَ چند مرتوه اَرأ اورأ ببردٚد تأ سالٚ ۱۹۷۲ میأن اوشأنی کی باستان شناس بود اویه بکندٚده و کیلیسا محرابٚ جیر لازاروسٚ خاشانَ کی ایتأ مرمری تابوتٚ دورون نٚهأ بو بیأفتٚد.

ایتأ زمأت اویه زٚندیگی بوکودم ولی دِه او کشیش و او کیلیسایَ نیدِم یأ اونٚ سفد نیشأنَ گُمَ کودم یأ بأیم شؤخی اَمرأ بگم او کیلیسایَ بکندٚد و اوسأدٚد و ببردٚد.

خٚیلی جٚه دونیأ شهرأن، کیلیسایأنٚ شهرأنَ معروف ایسٚد ولی من ایعتقأد دأرم کی اَ نأم، لیماسولٚ شین بو. ایتأ زمأت کی دوأرسته او کیلیسا دونبأل بگردستم و اوندر قشنگٚ و قدیمی کیلیسا کی اوّلی قرنأنٚ شین بویَ اویٚه بیدِم. ولی هو کشیش ایمرو او دانایی و میهروأنی اَمرأ  ایوأرده می دیلٚ دورون مٚرَه یونأنی آب میوه فأدِه.

اَ ی خوداوند تی صدأ سنگٚ و حیصأرٚ جَا اَیٚه بیرون کی اَمٚرَه اَمی نأمٚ اَمرأ دوخأنی.

اَی خوداوند تو پیشتر سألأنٚ جَا می اَمرأ گب بٚزِیی و می جأنٚ میأن می دیل تألأپ تولوپ نوکودی کی تٚرَه بشنأسم و بیدینم و بشتأوم، تأ اَنکی تو مٚرَه زندَه کودی.

پس می خورومٚ خودا خودت اَمی گوشأنَ وأزَ کون کی تی صدأیٚ بشتأویم کی خودا صدأ ایسٚه.

کی ایوأردِه زندَه بیم.

آمین!