متی ۲۳
۱ آنگاه عیسی به مردم و شاگردان خود گفت:
۲ «چون علما و فریسیان بر کرسی موسی نشسته‌اند،
۳ شما باید به هرچه آنها می‌گویند گوش دهید و مطابق آن عمل نمایید امّا از کارهای آنان پیروی نکنید، زیرا خود آنها آنچه می‌گویند، نمی‌کنند.
۴ آنها بارهای سنگین را می‌بندند و بر دوش مردم می‌گذارند درحالی‌که خودشان حاضر نیستند برای بلند کردن آن بار حتّی انگشت خود را تکان دهند.
۵ هرچه می‌کنند برای تظاهر و خودنمایی است. دعاهای بسته شده به بازو و پیشانی خود را قطورتر و دامن ردای خویش را پهن‌تر می‌سازند.
۶ آنها دوست دارند در صدر مجالس بنشینند و در کنیسه‌ها بهترین جا را داشته باشند
۷ و مردم در کوچه‌ها به آنها سلام نمایند و آنها را “استاد” خطاب کنند.
۸ امّا شما نباید “استاد” خوانده شوید، زیرا شما یک استاد دارید و همهٔ شما برادر هستید.
۹ هیچ‌کس را بر روی زمین پدر نخوانید، زیرا شما یک پدر دارید، یعنی همان پدر آسمانی.
۱۰ و نباید “پیشوا” خوانده شوید زیرا شما یک پیشوا دارید که مسیح است.
۱۱ کسی در میان شما از همه بزرگتر است که خادم همه باشد.
۱۲ زیرا هرکه خود را بزرگ سازد حقیر خواهد شد و هرکه خود را فروتن سازد به بزرگی خواهد رسید.
۱۳ «وای بر شما ای علما و فریسیان ریاکار! شما درهای پادشاهی آسمان را بر روی مردم می‌بندید، خودتان وارد نمی‌شوید و دیگران را هم که می‌خواهند وارد شوند، باز می‌دارید. [
۱۴ وای بر شما ای علما و فریسیان ریاکار، شما مال بیوه زنها را می‌بلعید و حال آنکه محض خودنمایی نماز خود را طول می‌دهید، به این جهت شما شدید‌ترین کیفرها را خواهید دید.]
۱۵ «وای بر شما ای علما و فریسیان ریاکار، شما دریا و خشکی را طی می‌کنید تا کسی را پیدا کنید که دین شما را بپذیرد. و وقتی‌که موفّق شدید، او را دو برابر بدتر از خودتان سزاوار جهنّم می‌سازید.
۱۶ «وای بر شما ای راهنمایان کور، شما می‌گویید: اگر کسی به معبد بزرگ سوگند بخورد چیزی نیست، امّا اگر به طلاهای معبد بزرگ سوگند بخورد، موظّف است به سوگند خود وفا کند.
۱۷ ای احمقان و ای کوران، کدام مهمتر است، طلا، یا معبد بزرگ که طلا را تقدیس می‌کند؟
۱۸ شما می‌گویید: هرگاه کسی به قربانگاه سوگند بخورد چیزی نیست امّا اگر به هدایایی که در قربانگاه قرار دارد، سوگند بخورد موظّف است به آن عمل کند.
۱۹ ای کوران! کدام مهمتر است، هدایا، یا قربانگاهی که هدایا را تقدیس می‌کند؟
۲۰ کسی‌که به قربانگاه سوگند یاد می‌کند به آن و به هرچه بر روی آن است، سوگند می‌خورد
۲۱ و کسی‌که به معبد بزرگ سوگند می‌خورد به آن و به خدایی که در آن ساکن است، سوگند خورده است.
۲۲ و هرگاه کسی به آسمان سوگند بخورد، به تخت خدا و آن‌کس که بر آن می‌نشیند سوگند خورده است.
۲۳ «وای بر شما ای علما و فریسیان ریاکار، شما از نعناع و شوید و زیره ده‌یک می‌دهید، امّا مهمترین احکام شریعت را که عدالت و رحمت و صداقت است، نادیده گرفته‌اید. شما باید اینها را انجام دهید و در عین حال از انجام سایر احکام نیز غفلت نکنید.
۲۴ ای راهنمایان کور که پشه را صافی می‌کنید و شتر را می‌بلعید.
۲۵ «وای بر شما ای علما و فریسیان ریاکار، شما بیرون پیاله و بشقاب را پاک می‌کنید درحالی‌که درون آن از ظلم و ناپرهیزی پُر است
۲۶ ای فریسی کور، اول درون پیاله را پاک کن که در آن صورت بیرون آن هم پاک خواهد بود.
۲۷ «وای بر شما ای علما و فریسیان ریاکار، شما مثل مقبره‌های سفید شده‌ای هستید که ظاهری زیبا دارند، امّا داخل آنها پر از استخوانهای مردگان و انواع کثافات است!
۲۸ شما هم همین‌طور ظاهراً مردمانی درستکار ولی در باطن پر از ریاکاری و شرارت هستید.
۲۹ «وای بر شما ای علما و فریسیان ریاکار، شما مقبره‌های انبیا را می‌سازید و بناهایی را که به یادبود مقدّسین ساخته شده، تزئین می‌کنید
۳۰ و می‌گویید: “اگر ما در زمان نیاکان خود زنده بودیم، هرگز با آنان در قتل انبیا شرکت نمی‌کردیم.”
۳۱ به این ترتیب تصدیق می‌کنید که فرزندان کسانی هستید که انبیا را به قتل رسانیده‌اند.
۳۲ پس بروید و آنچه را که نیاکانتان شروع کردند به اتمام رسانید.
۳۳ ای ماران، ای افعی‌زادگان، شما چگونه از مجازات دوزخ می‌گریزید؟
۳۴ به این جهت من انبیا و حکما و علما را برای شما می‌فرستم، امّا شما بعضی را می‌کشید و مصلوب می‌کنید و بعضی را هم در کنیسه‌هایتان تازیانه می‌زنید و شهر به شهر می‌رانید
۳۵ و از این جهت خون همهٔ نیک‌مردان خدا که بر زمین ریخته شده، برگردن شما خواهد بود، از هابیل معصوم گرفته تا زکریا فرزند برخیا که او را در بین اندرون مقدّس معبد بزرگ و قربانگاه کشتید.
۳۶ در حقیقت به شما می‌گویم گناه تمام این کارها به گردن این نسل خواهد بود.
۳۷ «ای اورشلیم، ای اورشلیم، ای شهری که انبیا را به قتل رسانیدی و رسولانی را که به نزد تو فرستاده شدند سنگسار کردی! چه بسیار اوقاتی که آرزو کردم مانند مرغی که جوجه‌های خود را زیر پر و بال خود جمع می‌کند، فرزندان تو را به دور خود جمع کنم؛ امّا تو نخواستی.
۳۸ اکنون خانهٔ شما متروک به شما واگذار خواهد شد!و بدانید که دیگر هرگز مرا نخواهید دید تا روزی که بگویید: مبارک است کسی‌که به نام خدا می‌آید.»
۳۹ و بدانید که دیگر هرگز مرا نخواهید دید تا روزی که بگویید: مبارک است کسی‌که به نام خدا می‌آید.»