چون عیسی شاه جلال، با شکوه بی زوال، بازگشت کند به این جهان؛
ایمانداران حقیقی را سوی خود خواند، در آن بهشت جاودان.
شکر و سپاس باد بر نام عیسی! تنها امیدم در این دنیا!
شادانم، حمدش را خوانم، بازگشت منجیم را خواهانم!
(۲)
وقتی خداوند عیسی، مظهر ذات خدا، نازل شود ز آسمان!
همه گنهکاران، از هر نقطه جهان، گردند ترسان و پریشان؟
گویند: “ای کوهها، محو کنید ما را؛ شرمنده ایم از روی عیسی! ”
وقتی رسد به پایان کار من در این جهان، پرواز کنم سوی عیسی!
تاج جلالش بخشد، با شادی مرا گوید: “ای فرزند، نزد من بیا !”
در نور رویش، روم بسویش، اشک شوق ریزم بهر فیضش!
